ارتباط جهت‌گیری مذهبی و امیدواری با اضطراب سلامت در زنان پرستار بیمارستان امام خمینی (ره) تهران

مقدمه: نیاز انسان به دین قدمتی به عمر تاریخ دارد؛ زیرا بشر همواره به حامی مقتدر نیاز داشته است. یکی از نکاتی که رابطه بین نگرش‌های مذهبی و سلامت روانی را تبیین می‌کند، احساس امیدواری است. مطالعات نشان می‌دهند که مذهب می‌تواند در ایجاد احساس امید، آرامش هیجانی، کاهش اضطراب و کمک به حل مشکل مؤثر ‌باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط جهت‌گیری مذهبی و امیدواری با اضطراب سلامت در پرستاران شاغل در بیمارستان امام خمینی (ره) تهران انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی از نوع مقطعی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان پرستار که در مهرماه 1390 در بیمارستان امام خمینی (ره) تهران شاغل بوده‌اند. با روش نمونه‌گیری در دسترس یگ گروه70 نفری از پرستاران انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه‌های امیدواری اسنایدر و جهت‌گیری مذهبی بهرامی‌احسان و اضطراب سلامت سالکوسکیس بوده است. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری همبستگی پیرسون تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل آماری نشان می‌دهد که بین جهت‌گیری مذهبی و امیدواری رابطه معناداری وجود دارد (01/0p). همچنین بین امیدواری و اضطراب سلامت رابطه معکوس وجود دارد (05/0p>). نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان می‌دهد که با تقویت ابعاد مذهبی و تأکید بر حفظ سلامت روانی در پرستاران می‌توان امیدواری را در آنان تقویت کرد. اگر آنان درک مثبتی از مؤلفه‌های شناختی و گرایش‌های مذهبی داشته باشند تعهدات بالایی نسبت به انجام وظایف خود خواهند داشت.